Ի՞նչ է ուզում Արցախը

«Հանրապետություն» կուսակցության անդամ Անահիտ Ադամյանը գրում է.

«Ի՞նչ է ուզում Արցախը

Իսկզբանե հարկադրված ենք տարանջատում անել՝ Արցախի իշխանությունն ու արցախցին: Ցավոք: Եվ ոչ միայն արցախցին, այլև՝ արցախցիները, որովհետև նրանք էլ են տրոհված: Ցավոք՝ դարձյալ:

Արցախի իշխանությունը ուզում է.

1.Հայաստանը ենթարկվի իր կամքին՝ բանակցի կամ չբանակցի՝ երբ և ում հետ ինքը կասի: Իր օրակարգով: Ինչու՞ այդպես չէր մինչև 2020-ը: Իրենց կամքը հարցնող չկար:

2.Հայաստանը իր նկատմամբ ունենա միայն պարտականություններ, բայց ոչ իրավունքներ՝ Արցախի հարցը քննարկելու:

3.ՌԴ-ն իր խաղաղապահներով ընդմիշտ մնա Արցախում, թեկուզ գյուղ առ գյուղ հանձնի Արցախը ադրբեջանցիներին, թեկուզ Բերձորի միջանցքը չբացվի, բայց ՌԴ դրոշները փողփողան Արցախի երկնքի տակ ու հողում:

Ի՞նչ չի ուզում Արցախի իշխանությունը.

1.Հայաստանը բանակցի Վաշինգտոնում, բայց ուզում է անվտանգ ու երաշխավորված խաղաղություն: Պատրա՞ստ է պատերազմով խաղաղության ու անվտանգության հասնել: Այո, բայց՝ Եռաբլուրի հաշվին:

2.Բանակցել Ադրբեջանի հետ՝ սեփական անվտանգության, Հայաստանի հետ կապի վերականգնման, գազի ու էլեկտրաէներգիայի, ջրի հարցերով, սեփական անկախության ու ինքնիշխանության ճանաչման: Նույնը չի ուզում և Ադրբեջանը: Դեմ է նաև Ռուսաստանը:

3.Տեսնել իրականությունը, ընդունել, որ ՌԴ-ն Ադրբեջանի, բայց ոչ իր շահերն է պաշտպանում, որ միայն արևմտյան հարթակում է հնարավոր ապահովել իր երկրում ապրելու իր իրավունքներն ու անվտանգությունը, հայկական Արցախի գոյությունը: Ու՝ ի՞նչ: Ոչինչ: Ամեն ժողովուրդ արժանի է իր իշխանությանը:

Հ.Գ.Այո, Արցախի ԱԺ-ի հունիսի 28-ի կոչը լիովին տեղավորվում է ռուս-ադրբեջանական շահերի շրջանակում, այո, Արցախը հերթական անգամ կրակում է ինքն իր վրա, ու՝ շարունակելու է կրակել՝ մինչև թիրախը խոցի։

Արցախը պետք է բանակցի Ադրբեջանի հետ և բանակցի իր օրակարգով՝ անկախության ու ինքնորոշման իրավունքի՝ բանակցությունները սկսելով բարձրագույն նշաձողից: Ռուսաստանի թելադրությունը գրող Արցախը պատճենում է՝ Արցախի հայաթափման ռուս-թուրք-ադրբեջանական ճանապարհային քարտեզը և թշնամուն հանձնում ինքն իրեն:

Հայաստանը շարունակելու է Արցախի համար պայքարը, որ այդ ճանապարհային քարտեզը մնա թղթի կտոր ու ժամանակի մեջ Արցախի հարցը ստանա հենց այն լուծումը, որ Բաքուն, Անկարան ու Մոսկվան տեսնում են միայն իրենց մղձավանջային երազներում:

Ուզու՞մ է, թե՞ չի ուզում Արցախի օրվա իշխանությունը: Արցախի ժողովուրդը իր պայքարով վաստակել է այդ իրավունքը: Եվ՝ իր հողում ապրելու ու ՀԱՅՐԵՆԻՔ ՈՒՆԵՆԱԼՈՒ ԻՐԱՎՈՒՆՔԸ»: