Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը Հայաստանի Հանրապետության անկախության 28-րդ տարեդարձի առթիվ հրավիրել է տոնական ընդունելություն, որը տեղի է ունեցել Գյումրիում: Հանրապետության վարչապետն ընդունելության ժամանակ շնորհավորական ուղերձ է հղել Անկախության տոնի կապակցությամբ:
«Հայաստանի Հանրապետության մեծարգո նախագահ,
Արցախի Հանրապետության մեծարգո նախագահ,
Վեհափառ Տեր,
Ազգային Ժողովի մեծարգո նախագահ,
Կառավարության հարգելի անդամներ,
օտարերկրյա դիվանագետներ,
պետական այրեր, հարգելի հյուրեր,
Այսօր սեպտեմբերի 21-ն է, մեր ժողովրդի պատմության ամենակարևոր օրերից մեկը, ամենամեծ տոներից մեկը, երբ 1991 թվականի սեպտեմբերի 21-ին տեղի ունեցավ Հայաստանի Անկախության հանրաքվեն և Հայաստանի բնակչության 98 տոկոսը քվեարկեց անկախության օգտին:
Դա մի գործընթաց էր, որ 1991 թվականի սեպտեմբերի 21-ին հասավ իր կուլմինացիային: Այդ գործընթացը սկսել էր 1988 թվականին` Ղարաբաղյան շարժմամբ, երբ մեր ժողովուրդը Հայաստանի Հանրապետությունում և Արցախում բարձրաձայնեց ազատ, միասնական և հզոր լինելու իր կամքը: 1991 թվականի սեպտեմբերի 21-ից առաջ, 1990 թվականի օգոստոսի 23-ին ընդունվել էր Հայաստանի Անկախության հռչակագիրը և այդպիսով նաև դե յուրե հայ ժողովուրդն իր ընթացքն էր սկսել դեպի անկախություն:
Անկախությունից, միջազգային իրավունքի սուբյեկտ ճանաչվելուց անմիջապես հետո մեր ժողովուրդը, Հայաստանի Հանրապետությունը և Արցախը կանգնեցին մեծ փորձությունների առաջ: Ըստ էության, դեռևս մի քանի տարի առաջ սկսած կոնֆլիկտը վերաճեց մի լիարժեք պատերազմի, որում հայ ժողովուրդը միասնության, կամքի շնորհիվ կարողացավ հաղթանակ տանել: Այդ հաղթանակը բերեցին առաջին հերթին այն ազատամարտիկները, ովքեր կամավոր զինվորագրվեցին հայրենիքի պաշտպանության գործին: Նրանք պատվով կատարեցին իրենց առաքելությունը և թույլ չտվեցին, որ հայրենի հողը ոտնակոխ լինի, որից հետո սկսվեց պետականաշինության շատ ավելի բարդ գործընթացը:
Եվ մենք անկախության տարիներին տեսանք բազմաթիվ հիասթափություներ, տեսանք արտագաղթ, տեսանք տնտեսական և քաղաքական դժվարություններ, տեսանք բավականին տխուր ընթացք, երբ եկավ մի ժամանակ, երբ գրեթե ամեն օր մամուլում հարց էր հնչում, թե ինչպիսին կլինեն արդյունքները եթե այսօր, այսինքն 1991 թվականից 5 տարի անց, 10 տարի անց, 15 տարի անց, 20 տարի անց լիներ անկախության հանրաքվե:
Իհարկե, ես միշտ համոզված եմ եղել, որ բոլոր ժամանակներում, երբ էլ տեղի ունենար անկախության հանրաքվեն՝ մեր ժողովուրդը միասնական «Այո» կասեր անկախությանը: Ես երբեք դրանում չեմ կասկածել, բայց պետք է արձանագրեմ, որ նաև այս ընթացքում շատ կասկածողներ են եղել և ի վերջո նաև տրվել է այս հարցի պատասխանը, որովհետև ես համարում եմ, որ 2018 թվականի ապրիլ-մայիսին, Հայաստանի Հանրապետությունում տեղի ունեցավ անկախության մի նոր հանրաքվե և հարյուրհազարավոր այն քաղաքացիները, ովքեր դուրս եկան հրապարակ, դուրս եկան փողոցներ Հայաստանի Հանրապետությունում և Սփյուռքում՝ նրանք դուրս եկան նույնքան բարձր, նույնքան վճռական, նույնքան հաստատակամ «Այո» ասելու Հայաստանի Հանրապետության անկախությանը:
Դա անկախության մի նոր հանրաքվե էր, որն ասաց, որ հայ ժողովուրդը 28 տարվա, 27 տարվա ընթացքում, ոչ միայն չի մաշեցրել անկախ պետականություն, ինքնիշխանություն, ժողովրդավարություն ունենալու իր կամքը, այլև այս ողջ ընթացքում դարձել է ավելի հաստատակամ, ավելի վճռական, ավելի ուժեղ և ավելի ամուր է կանգնած իր ոտքերի վրա:
Եվ ուրեմն այսօր սեպտեմբերի 21-ն է, 28 տարվա սեպտեմբերի 21 և մենք հավաքվել ենք ահա այստեղ ևս մեկ անգամ արձանագրելու, որ Հայաստանի անկախ պետությունը երկիր մոլորակի վրա այլևս գոյություն է ունենալու հավիտյան և հայ ժողովուրդը, որպես մի մեծ հավաքականություն՝ ունի բավարար կամք, ունի բավարար իմաստություն, ունի բավարար գիտելիք, ունի բավարար տաղանդ և ունի բավարար վճռականություն իր ուսերին կերտելու, իր ուսերին տանելու պետականության պատասխանատվությունը և ապրելու ազատ և երջանիկ այդ պետականության մեջ՝ որպես ազատ երկրի հպարտ քաղաքացի:
Եվ ուրեմն, կեցցե՛ ազատությունը, կեցցե՛ Հայաստանի Հանրապետությունը, կեցցե՛ Արցախի Հանրապետությունը, կեցցե՛նք մենք և մեր երեխաները, որ ապրում ենք ու ապրելու ենք ազատ և երջանիկ Հայաստանում: Կեցցե՛ն մեր թոռները, կեցցե՛ն մեր ծոռները, կեցցե՛ն մեր թոռների և ծոռների թոռները և ծոռները, ովքեր ապրելու են ազատ, երջանիկ, հզոր, անկոտրում ու հաղթանակած Հայաստանում»:
