Հանրային որոշակի տիրույթում աղմուկ է հանել կառավարության այն որոշումը, ըստ որի 20 միլիոն դրամ է հատկացվելու Մելինե Դալուզյանի մասին վավերագրական ֆիլմի նկարահանմանը: Իհարկե, ինչպես հեշտությամբ մանիպուլացվող բոլոր հասարակություններում, այնպես էլ Հայաստանում շատ ցավոտ են ընդունվում միասեռականների կամ սեռափոխ եղած մարդկանց վերաբերյալ ցանկացած դիպվածներ: Բացառություն չէ նաև այս դեպքը:
Եվ արդեն իսկ սկսվել է տարածվել այն թեզը, թե իբր կառավարությունը սեռական փոքրամասնությունների գովազդով է զբաղվում: Դա, իհարկե, աբսուրդ է, և հերթական քարոզչական հնարքն է այս իշխանությունների դեմ: Ընդհանրապես, ներկայիս իշխանությունների ընդդիմախոսները չեն խորշում մեթոդների և թեմաների ընտրության հարցում՝ հասնելով անգամ ամենաաբսուրդ ձևակերպումներին: Իրենք լավ հասկանում են, որ հասարակությունը ցավոտ է տանում այդ հարցերի շուրջ ցանկացած քննարկում, և փորձում են դա օգտագործել իրենց քարոզչական տեխնոլոգիաներում: Ինչ վերաբերում է այդ ֆիլմին, ապա այդտեղ, ըստ էության, ներկայացվում է հայտնի ծանրորդի կյանքը, նրա պայքարը և ապրումները:
Հիշեցնենք, որ Մելինե Դալուզյանը, երբ տարիներ առաջ սկսել էր խոսել իր խնդիրների մասին՝ արժանացել էր ատելության խոսքի և անգամ սպառնալիքների: Արդյունքում նա ստիպված արտագաղթել էր Հոլանդիա: Հասկանո՞ւմ եք, երկրի լավագույն մարզիկներից մեկը, ով բազմաթիվ տեղերում բարձր է պահել մեր երկրի պատիվը՝ ստիպված արտագաղթել է այն պարզ պատճառով, որ նման չէ մնացած մարդկանց: Այս սա է իրական ամոթը և ոչ թե այն, որ այդ հզոր մարզիկի և պարզապես սովորական մարդու մասին ֆիլմի նկարահանմանը տրամադրվել է որոշակի գումար: Վերջիվերջո պետք է հստակորեն հասկանալ, որ մեր և ոչ միայն մեր հասարակություններում կան մարդիկ, որոնք կարող են կրոնական, սեռական, կամ ռասսայական առումով նման չլինել մեծամասնությանը: Սակայն նրանք նույնպես մարդիկ են և հասարակության լիարժեք անդամներ: Նրանք պաշտպանված են սահմանադրությամբ և ունեն նույն իրավունքները և պարտավորվածությունները, ինչ մնացած մարդիկ: Եվ եթե մենք մեզ համարում ենք քաղաքակիրթ հանրություն, ապա պետք է ընդունենք հասարակության յուրաքանչյուր անդամի՝ անկախ վերը նշված տարբերություններից:
Իսկ Մելինե Դալուզյանը հարգանքի արժանի անհատ է, ով չի վախենում խոսել իր մասին և ներկայանում է հանրությանը այնպիսին, ինչպիսին կա:
