Վլադիմիր Պուտինն՝ ընդդեմ Իոսիֆ Ստալինի

Ռուսաստանի արտգործնախարարության պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան, օգտագործելով ՏԱՍՍ պետական գործակալության հնարավորությունները, համերկրացիներին շնորհավորել է Հայրենիքի պաշտպանի օրվա կապակցությամբ: Նրա գնահատմամբ՝ այս տարի տոնակատարությունն առանձնահատուկ իմաստ ունի, քանի որ լրանում է ֆաշիզմի դեմ հաղթանակի 80-ամյակը եւ ռուսաստանցիները տեսնում են, որ «այն ժամանակ, այո, հաղթանակը նվաճվել է, բայց թշնամին լիովին չի ոչնչացվել»:

«Եւ ահա այսօր մեր տղաներն առաջնագծում ավարտին են հասցնում այն, ինչ պատմականորեն պետք է արվի: Ահա այդպես՝ ոչ ավել, ոչ պակաս»,- պատմա-քաղաքական զուգահեռն ամփոփել է ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչը:
Մարիա Զախարովան այս հայտարարությունն արել է ուկրաինական պատերազմին արդեն հաջորդ շաբաթ վերջ տալու հավանականության մասին Սպիտակ տան մամուլի խոսնակ Քերոլայն Լիվիտի ճեպազրույցին գրեթե սինխրոն: ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփն իր հետ նշել է, որ Ռուսաստանի հետ բանակցությունների հաջորդ փուլը կկայանա դարձյալ Էր-Ռիյադում՝ փետրվարի 25-ին:

Սպիտակ տան մամուլի խոսնակի ներկայացմամբ՝ ազգային անվտանգության հարցերով գլխավոր խորհրդական Ուոլտցն ընդերքի օգտագործման համաձայնագրի վրա «կաշխատի նույնիսկ հանգստյան օրերին», դիվանագետների մի թիմ էլ մշակում է ռուս-ամերիկյան համաձայնագիրը:
Այս համատեքստում «մինչեւ վերջ չոնչացված ի՞նչ թշնամու» մասին է ակնարկում ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչը» եւ մեկնաբանում, որ Ուկրաինայի հետ պատերազմում ռուսաստանցի հայրենյաց պաշտպաններն անում են այն, ինչ չի արվել Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ավարտին:

Կրեմլը, որ տեւական ժամանակ քարոզում էր Յալտա-Պոտսդամյան համաձայնություններին վերադարձի անհրաժեշտություն, ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցչի մակարդակով ԱՄՆ-ի բանակցային թիմերին հասկացնում է, որ Ուկրաինան որպես անկախ պետություն պետք է դադարի՞:
Բայց ինչու՞ այդ մասին խոսելիս Մարիա Զախարովան ենթատեքստով հեղինակազրկում է Իոսիֆ Ստալինին, որ կարող էր «մինչեւ վերջ ջախջախել թշնամուն, բայց չի արել»: Եւ պատմական այդ պատասխանատվությունն այսօր կրում է Վլադիմիր Պուտինը:

Եթե սա կրեմլյան քարոզչական նարատիվ է, ապա պետք է ենթադրել, որ Ռուսաստանի նախագահը նպատակադրվել է պատմա-քաղաքական հեղինակությամբ «հասնել եւ անցնել» Ստալինից: Այս դեպքում, սակայն, խոսույթն ստանում է աշխարհաքաղաքական հստակ երանգ. Մոսկվան պարզորոշ ակնարկում է, որ չի կրկնի Ստալինի «սխալը», որ պատերազմում հաղթողի իրավունքով կարող էր ԽՍՀՄ-ին կցել ողջ Արեւելյան Եվրոպան, բայց «ենթարկվեց Արեւմուտքի ճնշմանը»։
«Թշնամուն մինչեւ վերջ ջախջախելու պատմական անհրաժեշտության» մասին Ռուսաստանի արտգործնախարարության պաշտոնական ներկայացուցչի դիտարկումը թույլ է տալիս եզրակացնել, որ առաջիկա կամ նույնիսկ մոտական շաբաթներին Ուկրաինայում պատերազմի դադարեցման մասին Սպիտակ տան խոսնակի լավատեսությունը գործնականում ոչ մի առարկայական հիմք չունի:

Եթե Վլադիմիր Պուտինի նպատակը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի արդյունքների վերանայումն է, ապա Միացյալ Նահանգների նախագահը կամ պետք է «հանձնի» առնվազն Արեւելյան Եվրոպան, կամ հաշտվի իր նախաձեռնության ձախողման հետ: 2014 թվականից սկսած Ռուսաստանում իշխել է «կորցրածը վերականգնելու» քարոզչությունը: Վլադիմիր Պուտինն արդեն Անվտանգության խորհրդում քննարկում է ԱՊՀ երկրների հետ հարաբերությունների հարցը՝ զեկուցող նշանակելով արտգործնախարար Լավրովին եւ ԱԴԾ տնօրեն Բորտնիկովին: Բացառված չէ, որ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի արդյունքների ամերիկյան մասնաբաժնից էլ Դոնալդ Թրամփն է դժգոհ եւ փորձում է շտկել Ֆրանկլին Ռուզվելտի «թուլամորթության սխալները»:

Թիվ 1 սյունակ, Վահրամ Աթանեսյան