Երբ փորձում են «ուրիշի ջեբը քցել» մեղքի և պատասխանատվության իրենց բաժինը

ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանը պետք է խոսեր, խոսեր և վերջապես խոսեց՝ մանիպուլացնելով, ինքն իրեն հակասելով, տեղ – տեղ թացը չորին խառնելով, անգամ թիրախավորեց Կարեն Կարապետյանին, ում իբր փոխանցել է իշխանությունը։ Իհարկե, հիշողության հետ խնդիրներ չունեցող քաղաքացիները հիշում են, որ Սերժ Սարգսյանի հրաժարականից հետո հանրապետականներն այդպես էլ չառաջադրեցին Կարեն Կարապետյանի թեկնածությունը և, ձևական կողմը պահպանելով, վարչապետ ընտրեցին Նիկոլ Փաշինյանին։

Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց՝ ինքը երբեք միթիզական չի եղել։ Մենք արդեն հասկացել ենք, որ մենք ոչմիթիզական առաջնորդ երբևէ չենք ունեցել։ Պարզապես միայն Լևոն Տեր – Պետրոսյանն է այդքան քաջություն և ազնվություն ցուցաբերել և բաց խոսել ժողովրդի հետ։ Նաև համոզվեցինք, որ առաջին նախագահին հրաժարականը պարտադրվել է ոչ թե ազատագրված հողերը թշնամուն չզիջելու համար, այլ միայն ու միայն իշխանությունը զավթելու ցանկությունից։

Դիցուք՝ հանրայնացված 1998 թվականի անվտանգության խորհրդի նիստերի սղագրությունները մեկ անգամ ևս ապացուցում են, որ մենք քաղաքական դաշտում ազնվության դեֆիցիտ ունենք, և Սերժ Սարգսյանը «թեթևակի» վերախմբագրում է պատմությունը՝ վահան դարձնելով ժողովրդին պատուհասած ողբերգությունը։

Նախկին նախագահը մատնանշեց ռուսական հեռուստաալիքին տված իր հարցազրույցը, որտեղ խոսել է 5+2 շրջանների վերադարձի մասին։ Այո, պաշտոնավարման երկար ու ձիգ տարիների ընթացքում մի քանի անգամ նման խոստովանություններ եղել են, որ պատրաստ էր փոխզիջումների, բայց, ինչպես ինքը հաստատեց՝ «շատ քիչ է խոսել»։ Սերժ Սարգսյանը այդպես էլ չասաց, որ Իլհամ Ալիևը չստորագրեց, քանի որ սկզբնական շրջանում 5 շրջանների վերադարձը նրան չէր բավարարում։ Եվ ինչպիսի զուգադիպություն, որ այդ մասին երկու օր առաջ՝ Լաչինի շրջան կատարած այցի ժամանակ հայտարարեց Ադրբեջանի նախագահը՝ փորձելով արդարեցնել Ադրբեջանի կողմից սանձազերծած լայնամասշտաբ պատերազմը։

Սերժ Սարգսյանին խիստ զարմացրեց լրագրողի այն նկատառումը, որ Ապրիլյան պատերազմը կանգնեցվել է երրորդ նախագահի՝ հակառակորդին տված խոստումների փոխարեն։ Այս մասին արդեն 44-օրյա պատերազմի ընթացքում խոսել է Իլհամ Ալիևը, այս մասին արդեն մանրամասներով է հանդես եկել ՀՀ անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը։ Ո՞վ է ստում, պետք է դեռ պարզել։

Իսկ եթե նախագահը ճիշտ է ասում այն մասով, որ ինքը պատրաստվում էր ժողովրդին հայտնել բանակցային գործընթացի իրական ընթացքի մասին, ապա ինչո՞ւ Քառօրյայից հետո Թալիշում շքեղ հարսանյաց սրահ, գեղեցիկ տներ կառուցեցին, գումարներ ծախսեցին՝  իմանալով, որ գյուղը վերադարձվելու է Ադրբեջանին։

Հատկանշական է, որ ժողովրդին էլ թմրեցնում էին հայտարարելով՝ ոչ մի կարևոր դիրք չի անցել թշնամու վերահսկողության տակ և ռազմական գործողությունների ավարտից հետո բնակիչները վերադառնալու են գյուղ։ Մինչդեռ Ապրլյանից երեք տարի անց՝ 2019 թվականին, երբ Թալիշում էի, այն ամբողջությամբ հայաթափված էր։

Կանգ առնենք այստեղ, քանզի այսօր բոլորն էլ կարող են ամեն ինչ հերքել, ներկայացնել այնպես, ինչպես ձեռնտու է, «ուրիշի ջեբը քցել» մեղավորության և պատասխանատվության իրենց բաժինը, ժամանակահատվածն է այդպիսին, բայց արդյո՞ք նման ցնցում ապրած ժողովուրդը այլևս հավատում է իր թիկունքում հայրենիքի հարցը վճռող «երևելիներին»։

Քրիստինե Հովսեփյան