Հայաստանի Հանրապետության մայրաքաղաք Երևանում տեղի ունեցած ԵԱՏՄ միջոցառումից հետո ռուսական կողմը արտգործնախարար Լավրովի շուրթերով հայտարարեց, որ «Ղարաբաղը Հայաստան է» կոնցեպտը չի նպաստում բանակցային գործընթացին: Փաստացի, ռուսական կողմը հայկական կողմին մեղադրեց դեստրուկտիվ գործելաոճի մեջ: Ինչ խոսք, հայկական դիվանագիտությունը ունի իր մեղքի բաժինը իրերի այսպիսի դասավորվածության մեջ, և բնականաբար հարցադրումներ են առաջ գալիս, որոնցից կարևորագույններն են․

Արդյո՞ք մեր դիվանագիտական կորպուսը անհրաժեշտ աշխատանքներ կատարում է, որպեսզի բանակցային գործընթացում մեր դիրքերը ոչ թե թուլանան, այլ բարելավվեն:

Եվ երկրորդ հարցադրումը, որը թերևս շատ ավելի կարևոր է ՀՀ արտաքին քաղաքականության գլոբալ կոնտեքստում: Պարզ է, որ տարածաշրջանում ռուս-ադրբեջանական սիրավեպի հերթական բռնկումն է տեղի ունենում, և, բնականաբար, այստեղ մեր համար խնդիրներ են առաջանալու: Վերոգրյալից բխում է հետևյալ հարցադրումը: Արդյո՞ք ժամանակը չէ ՀՀ և Արցախի անվտանգության ապահովման նոր ուղիներ փնտրելու: Չէ՞ որ կյանքը ցույց տվեց, որ ԵԱՏՄ-ն որևէ կերպ չի կարող նպաստել երկու հայկական պետությունների անվտանգությանը: 2016թ. Ապրիլյան պատերազմը ԵԱՏՄ-ի անդամակցության ուղղակի արդյունքն էր: Բավական է հիշել,  որ ԵԱՏՄ անդամ պետություններից ոմանք և մեր ռազմավարական դաշնակից կոչվածը զենք են մատակարարում Ադրբեջանին:

Ի դեպ, ԵԱՏՄ միջոցառումից հետո ՌԴ նախագահ Պուտինը Սոչիում հանդիպեց Ալիևի հետ: Ալիևը հանդիպումից հետո նշեց, որ շարունակվելու է երկու երկրների միջև ռազմատեխնիկական համագործակցությունը և բացի դա, ի պատասխան ՀՀ վարչապետի հայտարարությունների, նշեց, որ «Չկա Լեռնային Ղարաբաղի ժողովուրդ հասկացությունը»: Իհարկե Ալիևի, և ռուսների «ախորժակին քացախ»: Արցախը Հայաստան է և Արցախի ժողովուրդն էլ եղել է, կա և միշտ կլինի: Սակայն այստեղ կարևոր է մի քանի դիտարկում կատարել:

Առաջինը այն, որ վարչապետ Փաշինյանի նշած հիբրիդային պատերազմը, ըստ էության, տեղափոխվում է ՀՀ կամ Արցախի սահմաններ: Վերոգրյալի ապացույցները արդեն կան: Հակառակորդը կրակում է Տավուշի ուղղությամբ: Ցավոք, արդյունքում զոհ և վիրավոր ունենք: Իսկ ՀԱՊԿ-ը, որի անդամ ենք մենք, լռություն է պահպանում: Երկրորդ՝ Հայաստանը որևէ անելիք չունի ԵԱՏՄ-ում, քանի որ ԵԱՏՄ-ն կամ ՀԱՊԿ-ը որևէ կերպ չեն ուժեղացնելու մեր անվտանգությունը, այլ ընդհակառակը՝ շարունակաբար թուլացնելու են: Եվ վերջապես այն, որ Ռուսաստանը բոլոր օղակներով շարունակելու է ճնշումը մեր պետականության նկատմամբ: Եվ ինչքան էլ մեր իշխանությունները նշեն, որ իբրև թե հայ-ռուսական հարաբերությունները լավ վիճակում են, դա իրականում այդպես չէ: Ժամանակն է բացել աչքերը և իրերը կոչել իրենց անուններով: Հայաստանի և Արցախի անվտանգության այլընտրանքային համակարգը ուղղակիորեն այլընտրանք չունի և վերոգրյալի մասին չմտածելը և չգործելը թանկ կարող է նստել մեր պետականության վրա: Վերջին օրերի իրադարձությունների ֆոնին բացարձակապես չեն դիտվում սեփական վեպի հիման վրա բեմադրված ներկայացումներին այցելելը, սեփական բանաստեղծության տողերը Երևանի ցուցանակներում տեղադրելը: Ժամանակի կորուստը մեզ չի ներվի մեր սերունդների կողմից: