Ի՞նչ նկատի ուներ Խ. Սուքիասյանը

Հայաստանում մի կեղծ նարատիվ է տարածվել, իբր իշխանությունը եւ հանրությունը մեղադրում են արցախցիներին, որ չեն կռվել, երկիրը հանձնել են:

Քարոզչության վերջին ալիքի առիթ է դարձել ԱԺ պատգամավոր Խաչատուր Սուքիասյանի` FactorTV-ին տված հարցազրույցը, որտեղ նա խոսել է անցյալ տարվա այս օրերին Ստեփանակերտում իրականացված իշխանափոխության մասին:

Մի շարք լրատվամիջոցներ Արցախի վերջին նախագահ Սամվել Շահրամանյանին «պաշտպանում են» Խաչատուր Սուքիասյանից եւ ներկայացնում, որ Պաշտպանության բանակը հերոսական դիմադրություն է ցույց տվել, թշնամուն անհռելի կորուստներ պատճառել, բայց ուժերն անհավասար էին:

Խաչատուր Սուքիասյանի ասածն էլ հենց դա է: Ոչ ոք Սամվել Շահրամանյանին մեկօրյա պատերազմի հետեւանքների համար չի մեղադրում: Խոսքը պատերազմից խուսափելու, մարդկային կյանքեր խնայելու, ունեցած սպառազինությունները պահպանելու անկարողության կամ չկամեցողության մասին է:

Պետության ղեկավարի պաշտոն ստանձնած Սամվել Շահրամանյանը տեղյա՞կ չէր, որ ուժերն անհավասար են, Արցախը՝ պաշարված, չէ՞ր հաշվարկել, որ ռուսական զորախումբը Բաքվի հարձակումը չի կասեցնելու, չէ՞ր հասկանում, որ ստեղծված իրավիճակում Հայաստանը չի կարող ռազմական գործողությունների դիմել՝ ճեղքելու շրջափակումը:

Եթե Շահրամանյանը եւ մյուսները չեն վերլուծել իրավիճակը, ուրեմն պետության ղեկավար չէին: Եթե ամեն ինչ հաշվարկված էր, ուրեմն նրանք գիտակցաբար են գնացել առճակատման, հրաժարվել Բաքվի հետ երկխոսությունից:

Խաչատուր Սուքիասյանն ասել է, որ ինքը չունի մի շարք հարցերի պատասխաններ: Ոչ ոք չունի, առաջին հերթին՝ Արցախից բռնատեղահանված հարյուր հիսուն հազար մարդիկ:

Բայց շատ հետաքրքիր է, թե ինչու՞ ամեն անգամ «պատասխանատու» մամուլը Սամվել Շահրամանյանին պաշտպան է կանգնում, երբ դրվում է անցյալ տարվա արցախյան ողբերգության պատճառների բացահայտման խնդիր: Շահրամանյանի հետ կիսելու, ավելի ճիշտ՝ կիսած ի՞նչ ունեն:

Թիվ 1 սյունակ, Վահրամ Աթանեսյան