Սերգեյ Համբարձումյանը դատավոր չէ, պարզապես լավ ընկեր է, ով նեղ պահին գրավը կտա, հարմար պահին էլ չի զլանա՝ նամակ կգրի։ Դատավոր չէ, բայց իրեն իրավունք է վերապահում իրավիճակը գնահատել և խորհուրդներ տալ հեռավոր մայրաքաղաքից, նույնիսկ ենթադրել, որ իր «հեղինակավոր» խոսքին սպասում էինք Հայաստանում։
«Ցանկացած ճգնաժամ հաղթահարվում է արդյունավետ ճգնաժամային կառավարչի կողմից, որը կարող է համախմբել առկա բոլոր ռեսուրսները, արագորեն կայացնել միակ ճիշտ որոշումները, դադարեցնել անկումը, կայունացնել իրավիճակը և վերելք սկսել բոլոր ոլորտներում»,- գրել է սրտացավ ընկերը՝ նշելով, որ իշխանությունը պետք է փոխանցել ճգնաժամեր հաղթահարած և Ռուսաստանի կողմից բացարձակ վստահություն վայելող անձի։
Թեև ճգնաժամային կառավարչի մասին պատկերացումները խիստ իդեալականացված են և շատ հեռու են մեր իմացած իրականությունից, բայց, հաշվի առնելով գործարարի բիզնես շահերը, «тонкий намек мы поняли», սիրելի ընկերոջը հարմար պահին օգտակար լինելու ջանքերն էլ գնահատեցինք։
Թեպետ նկատենք՝ Համբարձումյանի նամակում ճշմարտության հատիկ կա՝ ոմանք ամեն ինչ արել են Ռուսաստանի «բացարձակ վստահությունը» շահելու համար, որի հետևանքները դեռ երկար տարիներ զգալու ենք ազգովի…
Ամեն դեպքում՝ կրիտիկական իրավիճակներում խոսում են բոլորը, ուստի «քաղաքականությամբ չզբաղվող» Սերգեյ Համբարձումյանն էլ, բացառության կարգով, թող հերթական ծառայությունը մատուցի մերձավորին, մեկ է՝ իր խոսքը «խնդիրներ չի լուծում»։
Քրիստինե Հովսեփյան
