Մոսկվան կողջունի երկու հասարակությունների միջև ուղիղ երկխոսության հաստատումը

Մոսկվան միայն կողջունի հայ և ադրբեջանցի մտավորականների միջև երկխոսության հաստատումը՝ այս մասին հայտարարել է Ռուսաստանի ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան։

«Մենք ամեն կերպ ողջունելու ենք հայ և ադրբեջանցի մտավորականների միջև ուղիղ երկխոսության հաստատումը, ինչպես նաև երկու երկրների միջև հումանիտար բնույթի համատեղ միջոցառումների անցկացումը։ Մեր կարծիքով՝ նման նախաձեռնությունները նպաստում են հաշտեցման, վստահության, փոխըմբռման մթնոլորտի ձևավորմանը, օգուտ են բերում ինչպես ադրբեջանական, այնպես էլ հայ ժողովուրդներին և սկզբունքորեն Հարավային Կովկասի ողջ տարածաշրջանին, ինչը նշանակում է՝ նաև Ռուսաստանի Դաշնությանը։ Ռուսական կողմը կսատարի նման մարդասիրական ակցիաները, եթե Բաքուն և Երևանը անկեղծ տրամադրվածություն դրսևորեն այս ուղղությամբ շարժվելու համար»,- հայտարարել է Զախարովան։

Ռուսական կողմի՝ որպես միջնորդի, դիրքորոշումը հասկանալի է, ցանկություններն էլ՝ ընկալելի, որ կարող է բարձրացնել Ռուսաստանի միջնորդական դերի կշիռը միջազգային հանրության շրջանում, սակայն ինչպե՞ս են պատկերացնում դաշնակից երկրում հայ և ադրբեջանցի մտավորականների միջև երկխոսության ծավալումը, երբ չլուծված է մնում Ադրբեջանում պահվող հայ ռազմագերիների և քաղաքացիական անձանց, այդ թվում՝ կանանց հարցը, երբ Ադրբեջանը շարունակում է իր հայատյաց և ռազմատենչ հռետորաբանությունը, երբ փորձում է հայկական կողմին պարտադրել անդառնալի նոր կորուստներ։ Երբ ադրբեջանական ԱԳՆ-ն իրեն թույլ է տալիս հայտարարել, որ իրենք «պատմության աղբանոցն են նետել» Արցախի կարգավիճակի հարցը։

Եթե Ռուսաստանի համար 44-օրյա պատերազմը սոսկ տասնամյակներ ձգվող Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորում է, իսկ ռազմագերիների հարցը՝ հետագայի լուծման խնդիր, ապա հայերիս համար պատերազմը հայրենիքի մի հատվածի կորուստ է, իսկ ռազմագերիների վերադարձը՝ առաջնահերթություն։ Ուստի՝ հասարակությունների հաշտեցման մասին խոսել, քանի դեռ մեր հայրենակիցները խոշտանգումների են ենթարկվում ադրբեջանական բանտերում, չափազանց վաղ է։

Քրիստինե Հովսեփյան