Ինչպես ասում են՝ հույսը վերջում է մեռնում. «Հայրենիքի փրկության շարժման» միասնական թեկնածու Վազգեն Մանուկյանը հայտարարություն է տարածել, որով առաջարկում է ներքաղաքական ճգնաժամի հանգուցալուծման երկու տարբերակ՝ բացառելով ներկայիս իշխանությունների օրոք ընտրությունների անցկացումը։
Առաջին տարբերակով Վազգեն Մանուկյանը մի վերջին անգամ փորձել է հասարակության լայն զանգվածներին հիշեցնել, թե ինչու են իրենք օկուպացրել Բաղրամյան – Դեմիրճյան փողոցները և ինչ էին ակնկալում ժողովրդից, որ այդպես էլ անտարբեր գտնվեց և չմիացավ ազգափրկիչներին՝ փշրելով միասնական թեկնածուի՝ գեթ մեկ տարով գահին բազմելու անհասանելի երազանքը։ Քաղաքական առևտուրներում տարիներ ի վեր հմտացած գործիչը չի ցանկանում ըմբռնել իրականությունը՝ հանրույթը իրեն և իր աջակիցներին մերժել է դեռ վաղուց, և չեն օգնի ձրի լահմաջոն ու թեյը։
Երկրորդ տարբերակն ակնհայտորեն ուղղված է Բանակին։ Ես կասեի՝ այստեղ Վազգեն Մանուկյանը հուսահատության աղաղակ է արձակել՝ դիմելով զսպվածությունը չկորցնող զինվորականությանը, որ պահանջեցին վարչապետի հրաժարականը, հույսեր արթնացրեցին, բայց այդպես էլ գործուն քայլեր չձեռնարկեցին՝ զինված հեղաշրջում չիրականացրեցին։ Նույնիսկ չօգնեցին այն պնդումները, որ հասարակությունն է այդպիսի լուծման կողմնակից, էլ չասեմ Բաղրամյանում օրնիբուն հնչող հայրենասիրական երգերն ու պաթոսախառը լոզունգները։
Իսկ երրորդ տարբերակում միասնական թեկնածուն հանրամատչելի և գորշ գույներով ներկայացրել է Նիկոլ Փաշինյանի օրոք անցկացվելիք ընտրությունների վտանգավորության աստիճանը։ Նա խայտառակ հետևանքներ է կանխագուշակել այս դեպքում՝ ընտրությունների կեղծում, իշխանական լծակների կիրառում, պետության մեկընդմիշտ գահավիժում և այլն։ Ըստ Մանուկյանի՝ արդյունքում մնում է մեկ ճշմարիտ ճանապարհ՝ «ամեն գնով» կանխել այս իշխանության օրոք անցկացվելիք ընտրությունները։ Թե «ամեն գնովի» տակ ի՞նչ է ակնարկում Վազգեն Մանուկյանը, պետք է ամենքս ընկալենք յուրովի, նաև հաշվի առնենք, որ Մանուկյանը Լևոն Տեր – Պետրոսյանի հետ բանավեճում իր վերջին խոսքը չի ասել և սպասում է հարմար առիթի։
Քրիստինե Հովսեփյան
