Սեռական կողմնորոշումը չի խանգարում սիրել հայրենիքը․ Գևորգ Միրզայան

Թիվ1-ը վերջերս հրապարակել էր Ռենատ Դավլեթգիլդեևի Սնոբ պարբերականում թողարկած «Հոմոֆոբիան՝ որպես նոր ազգային գաղափարախոսություն» հոդվածը։ Բավական երկար ժամանակ տևած այս հրապարակային սկանդալի մասին նույն պարբերականում ակնարկ է արել նաև Ռուսաստանի Դաշնության կառավարությանն առընթեր ֆինանսական համալսարանի դոցենտ, քաղաքագետ, հասարակական գործիչ Գևորգ Միրզայանը։ Ներկայացնենք հոդվածից մի հատված։

Հասարակական տարածքում քննարկում է բորբոքվել ռուս հասարակության մեջ հոմոֆոբիայի աստիճանի վերաբերյալ: Ճիշտ է, դժվար է դա անվանել քննարկում։ Կողմերը փոխանակում են վիրավորանքների, խաբեությունների և խեղաթյուրումների հոսք: Մինչդեռ հարցն իսկապես լուրջ է

Ստալոնեն այլևս մոդայիկ չէ․

Ռուս հասարակության հիմնական խնդիրներից մեկը ծայրահեղ արմատականությունն է: Արևմտյան պատժամիջոցները, պետական ​​քարոզչության ինտենսիվությունը, դրան չզիջող ընդդիմադիր հռետորաբանության ինտենսիվությունը, ներքին դժվարությունները, արդյունավետ գաղափարախոսության բացակայությունը, կրթության մակարդակի անկումը. Այս ամենը հանգեցրեց նրան, որ մարդիկ բաժանվեցին թևերի: Հայրենասերները վերածվել են վայ-հայրենասերների (լավ, կամ հայրենասեր պահապանների, որոնք գոռում են, որ «ամեն ինչ շատ վատ է, մեզ պետք են ավելի կոշտ և հայրենասեր իշխանություններ»), արևմտամետ և հակապուտինամետ մարդիկ` դեմշիզաների: Պահպանողականները բացում են Դոմոստրոյը, լիբերալներն ընդունում են ազատականությունն ու անարխիզմը:

Այս պայմաններում պարզապես անմիտ է ցանկացած հանրային քննարկում կազմակերպելը, քանի որ որևէ քննարկում հնարավոր չէ: Կարծիքների փոխանակումը վերածվում է կարգախոսների և վիրավորանքների: Եվ դա տեղի ունեցավ նաև այս քննարկման ժամանակ, իհարկե, հեռակա կարգով, քանի որ խոսնակներն ու հասարակությունը, որպես ամբողջություն, դեռևս լրիվ չեն աճել, նույնասեռ և սեռական հարաբերությունների մասին երկխոսելու առերես:

Նախ, հայտնի պրոդյուսեր Մաքսիմ Ֆադեևը որոշեց ցույց տալ իր նվիրվածությունը ավանդական արժեքներին: Նրան քննադատության ենթարկեց (սակայն, դա չի կարելի անվանել քննադատություն. Զգացմունքները շատ էին, փաստերը `շատ քիչ) Սնոբի գլխավոր խմբագրի տեղակալ Րենատ Դավլեթգիլդեևը:

Ի պատասխան Րենատի ՝ հայտնի հեռուստահաղորդավար Վլադիմիր Սոլովյովը վիրավորանքների հոսքով հարձակվեց նրա վրա (քանի որ «բացարձակ» բառից այլևս քննադատության հոտ չէր գալիս): Ինչին Դավլեթգիլդեեւը նույնպես պատասխանեց։

Հիմա շունչ քաշենք և վերլուծենք այս, եթե կարող եմ այդպես ասել, քննարկումը, ըստ բաղկացուցիչ մասերի։

Սոլովյովի անդրադարձը մենք չենք մեկնաբանի հարգանքից ելնելով,այնտեղ բացառապես վիրավորանքներ են․ «Իրականում աշխատում է ինչ -որ Սնոբում: Այսինքն, ոչ մեկն է ու անունն էլ ոչինչ է, ըստ էության »,- սա Վլադիմիր Ռուդոլֆովիչի ելույթի բաղկացուցիչ տրամադրվածությունն է:

Որտեղ է սխալ Ֆադեևը իր մենախոսության մեջ: Դրանք երկուսն են: Առաջինը թեզը, ըստ Ֆադեևի, գեյ քարոզչության ամբողջականության մասին է: ԼԳԲՏ անձինք ամենուր չեն. Ռուսաստանյան տեղեկատվական օրակարգը լցված է այլ թեմաներով, և գեյերն ու լեսբուհիները շատ հազվադեպ են դրան մասնակցում (վերջին անգամ դա եղել է VkusVilla-ի գովազդային ընկերության դեպքում, որն ավարտվեց սկանդալով, կրճատումներով և կին միասեռական գործընկերների փիառով): Երկրորդը նրա այն հայտարարությունն է, որ գեյերը չեն պաշտպանի երկիրը պատերազմի դեպքում: Լավ կլիներ, որ պարոն Ֆադեևը պատմություն սովորեր: Կարդացեք Հին Հունաստանի ամենաթեժ բանակում միջանձնային հարաբերությունների առանձնահատկությունների մասին (սպարտացիները, եթե ոչ ոք չգիտի), թեբանական «Սուրբ ջոկատի», նավատորմի և դրա վրա պատանի նավաստիների դերի մասին: Սեռական կողմնորոշումը չի խանգարում սիրել հայրենիքը:

Բայց մնացած բոլոր առումներով Ֆադեևը ճիշտ է: Օրինակ, երիտասարդության և տղամարդկանց ֆեմինիզացիայի դեպքում, ովքեր նման են «դեռահաս աղջիկների». Բավական է ամառային տաք օրը զբոսնել Բուլվարյան օղակով և համոզվել դրանում: Այո, սովորական Լյուբերցիում, իհարկե, նման բան չկա, բայց ընդհանուր առմամբ գործը ընթացքի մեջ է: Դրա համար շատ պատճառներ կան` ենթամշակույթը, ժամանցային բովանդակության ազդեցությունը, մեծածավալ կիսատ ընտանիքները: Ֆադեևը նաև ճիշտ է «տղամարդկության ոչ մոդայիկության» մասին իր պնդման մեջ։ Նայեք ժամանակակից կինոյին (որը միշտ հետևում է հեռուստադիտողի տրամադրությանը): Ստալոնեին, Շվարցենեգերին, Լունդգրենին փոխարինեցին սլացիկ Ռոբերտա Պատինսոնը, Թիմոթի Շալամետը և նմանատիպ թերսնվածներ:

Ինչում է ճիշտ Րենատը: Նախևառաջ նրանում, որ գեյերի հաշվին իսկապես փող են աշխատում: Եվ պրոդյուսերները, և՛ ֆոնոգրամայի տակ հանդես եկող օռալ ժանրի վարպետները, (երբեմն նրանց անվանում են նաև «ժամանակակից երգիչներ»): Հասարակությունը, որը գերհագեցած է ժամանցի առատությամբ, պահանջում է կծվություն, և նրան դա տրվում է: Ավելի ստույգ ՝ վաճառվում է:

Այնուամենայնիվ, ընդհանուր առմամբ, Րենատի երկու պատասխաններն էլ լի են խեղաթյուրումներով և բացահայտ ստերով: Այսպիսով, լինելով պրոֆեսիոնալ լրագրող, նա բացարձակ սխալ է մեկնաբանում Ֆադեևի մի շարք արտահայտություններ: Օրինակ, Ֆադեևը գրում է. «Ժամանակակից տղաները «ներկում են եղունգները, շուրթերը, հաճախ լաց լինում և արտասանում նորաձև բառեր, ինչպիսիք են “токсичный, полиаморный или абьюз» (առանց թարգմանության):

Իրոք, փոխառված բառերի առատությունը մարդկանց բերանում, ովքեր այնքան էլ չեն հասկանում դրանց իմաստը, նյարդայնացնում է: Բայց Ռենատը բռնում է абьюз (չարաշահում) բառից, գրում է, որ Ֆադեևին դուր չի գալիս այս բառը `ակնարկելով, որ նա ընդհանրապես չի ընդունում դա: Եվ հետո, նա օրինակ է բերում մի կնոջ, ում ձեռքերը կտրել է ամուսինը: Նախ, սա երբեք абьюз (չարաշահում) չէ (ինչը ռուսերեն թարգմանված նշանակում է հետապնդում, անձնական տարածքի խախտում, դաժան վերաբերմունք և նվաստացում), այլ բանական հանցագործություն ՝ եթե չեմ սխալվում, ծանր մարմնական վնասվածքներ հասցնել: Լավ չէ, Րենատ, շահագործել խեղճ կնոջ իրավիճակը, ինչպես նաեւ հայտնի անեկդոտում նկարագրված տեխնիկան: «Սիրելիս, դու սխալվում ես: – Ահ, ես ճիշտ չեմ, ուրեմն ստում եմ: Եթե ​​ես ստում եմ, ուրեմն գռմռում եմ: Եթե ​​ես գռմռում եմ, ուրեմն ես շուն եմ … մայրիկ, նա ինձ շան աղջիկ անվանեց»:

Ճիշտ նույն խեղաթյուրումն է մանկապղծության օրինականացման հետ կապված, որը, ըստ Ռենատի, կեղծ է: Նախ, մի շարք երկրներում մանկապղծությունն արդեն օրինականացվել է. Մերձավոր Արևելքի, Կենտրոնական և Հարավային Ասիայի մի շարք երկրներում աղջիկները տղամարդկանց տրվում են ծայրահեղ վաղ տարիքում: Երկրորդ, արևմտյան աշխարհում խոսվում է սեռական հարաբերությունների տարիքային շեմի նվազեցման մասին: Սխալ է խոսվել նաև թմրամիջոցների օրինականացման մասին, ինչպես նաեւ գոյություն ունեցող իրողություններին դրանք փոխելու փոխարեն հարմարվելու մի շարք այլ տարբերակների մասին: Եվ այո, հոդվածի վերնագրում «գեյ մանկապիղծ» արտահայտությունը, Ֆադեևը չի գրել իր գրառման մեջ – նա չի ասում, որ եթե գեյ է, ապա նա անպայման մանկապիղծ է, ինչին ակնարկում է Ռենատը: