ՀՀ նախկին ոստիկանապետ Հայկ Հարությունյանի մահվանից հետո տարբեր կարծիքներ սկսեցին շրջանառվել: Հետաքրքիր է, որ ՀՀ 2-րդ նախագահ` ներկայումս Մարտի 1-ի գործով գլխավոր մեղադրյալ Ռոբերտ Քոչարյանի կողմնակիցները և նրան հարող շրջանակները միանգամից ասես պատրաստի հրահանգով ողբերգության մեջ սկսեցին մեղադրել ՀՀ ներկայիս իշխանություններին և մասնավորապես վարչապետին: Մի կողմ թողնենք տրամաբանությունից և բանականությունից դուրս գտնվող այդ աբսուրդային պնդումները և մի փոքր դիտարկում կատարենք:

Հայաստանյան քաղաքական պատմության քիչ թե շատ ծանոթ մարդը հասկանում է, թե որքան անհեթեթ են այդպիսի մեղադրանքները: Վերջին 20 տարում Հայաստանում ապրող յուրաքանչյուր մարդ, ով տեղյակ է քաղաքական անցուդարձից, կարող է հանգիստ նշել, թե որ իշխանության ժամանակ էին քաղաքական մահերը գրանցվում: Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանության ժամանակ սպանվել են տարբեր տրամաչափի գործիչներ՝ օրինակ ՊՆ փոխնախարար Վահրամ Խոռխոռունին, կամ ներքին զորքերի հրամանատար Արծրուն Մարգարյանը: Նրանց և մնացած քաղաքական սպանությունները մինչև այժմ բացահայտված չեն: Քոչարյանի իշխանության ժամանակ կասկածելի հանգամանքներում մահանում էին Հոկտեմբերի 27-ի գործով կալանավորվածներ կամ վկաներ: Ինչ վերաբերում է Հայկ Հարութունյանի ողբերգական մահվանը, ապա այստեղ առաջին հերթին հենց ՀՀ իշխանությունները պետք է շահագրգռված լինեն նրա մահվան հանգամանքների բացահայտմամբ, որովհետև սա առաջին հերթին հարված է հենց իրենց:

Հայկ Հարութունյանը հանդիսանում էր Մարտի 1-ի գործով վկաներից: Ներկայումս իշխանության և քննչական մարմինների առաջնահերթ, կարևորագույն խնդիրը պետք է լինի այդ սպանության բացահայտումը: Ներկայումս փաստն այն է, որ իշխանությունը գտնվում է որոշակի լարվածության փուլում: Շատերի գնահատմամբ՝ երկրում, ըստ էության, կանխվել է հեղաշրջման փորձ: Սակայն այժմ դեռ հայտնի չէ՝ որքանո՞վ է այն կանխվել, և արդյո՞ք դեռևս վտանգ կա ինչ-որ գործողությունների: Համենայնդեպս, երբ խոսք է գնում Պուտչի մասին, ապա պետք է հասկանալ, որը Պուտչը կամ պալատական հեղաշրջումը մեկ հոգու գործ չէ: Այո, նա կարող է ունենալ մեկ կենտրոնական ֆիգուր, որի վրա խաղադրույք է կատարվում, և որը հանդիսանում է ամբողջ գործընթացի դեմքը: Սակայն պետք է հասկանալ, որ այդտեղ միշտ գործում են խմբեր, որոնք սնուցում են ամբողջ գործընթացը: Այդ գործընթացը, ինչպես երևում է, ունի նաև արտաքին հովանավորներ: Հաշվի առնելով, թե պաշտոնանկությունից հետո Վանեցյանը որ երկիր ուղևորվեց անմիջապես: Վերոգրյալից ելնելով՝ մոտ ժամանակների համար իշխանությունների խնդիրն է հանդիսանում նաև կանխարգելված կամ որոշ չափով կանխարգելված հեղաշրջման բոլոր դերակատարների հայտնաբերումը և պատժելը: Սա չի կարելի թողնել հետագա ժամաակներին և գործողությունն էլ չպետք է կիսատ արվի: Վերքը պետք է ամբողջովին բացել և աղտահանել այն: