«Հայոց լեզու» և «Հայոց պատմություն» առարկաների դասավանդումը բուհերի որոշ բաժիններում բացառելու համար անհրաժեշտ է ունենալ նախապայմաններ․
- մինչ մասնագիտական կրթության անցումը դպրոցում կազմակերպել դրանց գերազանց ու արդյունավետ ուսուցում,
- շրջանավարտներին տալ առարկայի իմացությունը փաստող սերտիֆիկատ (կամ գնահատական), առանց որի անհնար դարձնել հետագա կրթությունը Հայաստանի ցանկացած հաստատությունում և ( որ ամենակարևորն է) այս ողջ գործընթացը իրականացնել մաքսիմում անաչառորեն:
Լսել են արտերկրի կիրառվող փորձի մասին, բայց կամ չեն լսել, կամ աչք են փակում այն փաստի վրա, որ դրսի համակարգից օգտվելու համար դիմորդը պետք է տիրապետի տվյալ երկրի պետական լեզվին (նշված անհրաժեշտ մակարդակով), ինչը ստուգվում է պարտադիր քննմամբ` անկախ, թե որ բաժնում է նա պատրաստվում ուսանել դպրոցից հետո: Սեփական լեզվի ու պատմության նկատմամբ հարգալից վերաբերմունքը երբեք ժամանակավրեպ լինել չի կարող: Եթե համակարգը սխալ է (որոշ այլ ազդակների պատճառով), քանդել-վերացնելը խնդիրը չի լուծում` նույնիսկ ժամանակավորապես: Համակարգը պետք է բարեփոխել այնպես, որպեսզի ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ ապրել, կրթվել, աշխատել ցանկացող յուրաքանչյուր քաղաքացի, մանավանդ` ազգությամբ հայ, իմանա ՀԱՅԵՐԵՆ:
Գրող Արմինե Բոյաջյան
