Երբ բանաստեղծն ասել է՝ Ռուսաստանին մտքով չես հասկանա, չի կանխատեսել, որ մեկուկես դար անց իր հայրենիքում Անվտանգության խորհրդի նախագահի տեղակալ կլինի Դմիտրի Մեդևը և կգրի, որ «մինչև Լեհաստանի հետ սահման պետք է սանիտրական կորդոն ստեղծվի»

Այդ նպատակը նա հիմնավորելու Ռուսաստանն արևմտյան հեռահար հրթիռներից պաշտպանելու անհրաժեշտությամբ:

Բոլոր երկրներն ինքնապաշտպանության իրավունք ունեն: Խնդիրն այն է, որ Դմիտրի Մեդվեդեւը նաև ասում է, որ «նախկին Ուկր.ԽՍՀ տարածքը Ռուսաստանի պատմական հողերն է»: Այսինքն, եթե մինչև Լեհաստանի սահման «սանիտարական կորդոն» ստեղծվի, ապա այդ տարածքներն անցնելու են Ռուսաստանին:

Այդ դեպքում ի՞նչ տարբերություն՝ արևմտյան հեռահար հռթիռը, դիցուք, Լվովից ռուսական Բելգորոդն է խոցու՞մ, թե՞ լեհական Գդանսկից արդեն ռուսական դարձած Կիևը: Ո՞րն է Մեդվեդևի «սանիտարական կորդոնի» նշանակությունը: Մնում է մտածել, որ Մեդվեդևի երազանքն է, որ Ռուսաստանը հեռահար հրթիռներ տեղակայի Ուկրաինայի տարածքում՝ սպառնալով Վարշավային, Բեռլինին, Փարիզին, Մերձբալթիկային եւ Սկանդինավյան երկրներին: ԵՎ քանի որ խաղաղ-բանակցային ճանապարհով չի հաջողվել Ուկրաինային համոզել, ընտրվել է պատերազմով պարտադրելու տարբերակը:

Երևի Մոսկվայում բանստեղծի երկրորդ բնութագրում են կարեւոր համարել՝ Ռուսաստանը հնարավոր չէ արշինով չափել: Իսկ վերջին միտքը, որ Ռուսաստանին պետք է միայն հավատալ,-հասկանում են «Ռուսաստանից պետք է միայն վախենալ» իմաստով: Իսկ երբ չեն վախենում, Ռուսաստանն սկսում է վախեցնել: Թեև Ուկրաինայի դեպքում դա այնքան էլ օրիգինալ չի ստացվում: Բայց ռուսներն ասում են, չէ՞՝ իսկ գուցե ստացվի՞…

Վահրամ Աթանեսյան