Լրտեսության մեջ մեղադրվող Սարգիս Գալստյանի փաստաբան Ալեքսանդր Կուչուբաեւն ասել է, որ նրա տանը խուզարկության ժամանակ հայտաբերվել է թուրքերենի բառարան:

Նա Սարգիս Գալստյանին անվանում է «թուրքագետ» եւ ոչ մի աչտառոց բան չի տեսնում, որ նա թուրքերեն բառարան է պահել:
Խոսքն ի՞նչ բառարանի մասին է՝ փաստաբանը չի մանրամասնել: Բայց հետաքրիր է, թե որտե՞ղ է «թուրքագետի» հմտություններ դրսեւորել Սարգիս Գալստյանը, եթե Լեռնային Ղարաբաղում նախ ծառայել է ԱԱԾ-ում, ապա՝ ռազմահայրենսիրական դաստիարակության, սպորտի եւ զբոսաշրջության եւ կրթության եւ գիտության նախարարություններում:
Լինել թուրքագետ, նշանակում է զբաղվել Թուրքիայի ներքին ու արտաքին քաղաքականության, սոցիալ-տնտեսական վիճակի եւ այլ բնույթի հարցերի ուսումնասիրությամբ, հանդես գալ գիտական հոդվածներով, հարցազրույցներ տալ, մասնակցել գիտաժողովների:
Սարգիս Գալստյանը հրապարակային նման գործունեություն չի ծավալել: Հնարավոր է, որ ԱԱԾ-ում ծառայելու տարիներին նա զբաղվել է թուրքական մամուլի հետաքրքրություն ներկայացնող հրապարակումների վերլուծությամբ, բայց դա թույլ չի տալիս նրան անվանել թուրքագետ:
Ընդսմին, փաստաբանը վստահաբար պնդում է, որ թուրքերենը եւ ադրբեջաներենը տարբեր լեզուներ են, եթե «մեկը խոսի թուրքերեն, մյուսն՝ ադրբեջաներեն, ապա նրանք իրար չեն հասկանամ»: Երեւի պաշտպանյալն է այդպես ներկայացրել, մի բան, որ իրակնության հետ ոչ մի կապ չունի. թուրքերը եւ ադրբեջանցիները խոսում են նույն լեզվով եւ միմյանց գերազանց հասկանում են:
Հենց միայն այդ կեղծ ալիբիի վկայակոչումը խոսում է այն մասին, որ Սարգիս Գալստյանի «թուրքագիտությունը» զուտ բանասիրական հետաքրքրություն չի եղել: Ըստ այդմ, կարելի է թուրքերեն խոսել եւ համագործակցել Ադրբեջանի հետ կամ ադրբեջաներենով շփվել Թուրքիայի «գործընկերների» հետ: