Ռուսաստանը Սեւծովյան-Կասպյան ավազանը վերածում է ռազմաճակատային գոտու

«Թուրքական հոսք» գազատարի դեմ հարձակումը հավասարազոր է այն օգտագործող եվրոպական երկրների ինքնիշխանության դեմ ոտնձգության: Այս ռազմա-քաղաքական գնահատականի հեղինակը Հունգարիայի արտաքին գործերի նախարար Սիարտոն է: Այդ մասին նա գրառում է կատարել սոցիալական X հարթակի միկրոբլոգում:

Հունվարի 11-ին Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարությունը հայտնել է, որ ուկրաինական ԱԹՍ-երը փորձել են գրոհել «Թուրքական հոսք» գազատարի կոմրեսորային կայանը, որ գտնվում է Կրասնոդարի երկրամասում եւ ապահովում է գազի մատակարարումը:

Ըստ պաշտոնական հաղորդագրության՝ ՀՕՊ եւ հակահրթիռային պաշտպանության համակարգերը «հաջողությամբ կասեցրել են գրոհը»:

Ռուսաստանի ռազմական գերատեսչությունն, այնուամենայնիվ, տեղեկացրել է, որ «ոչնչացված ԱԹՍ-ի բեկորներից մասնակիորեն տուժել է կայանի գազաչափիչ սարքավորումը»: Իր հերթին «Գազպրոմը» հավաստիացրել է, որ մասնագետներն արդեն վերանորոգել են սարքավորումը, եւ «գազի մատակարարումն ընթանում է սահմանված ռեժիմով»:

«Թուրքական հոսք» գազատարը շահագործման է հանձնվել հինգ տարի առաջ եւ ունի երկու ճյուղավորում: Մեկը ռուսական գազ է մատակարարում Թուրքիային, մյուսը՝ Եվրոպայի հարավ-արեւելյան երկրներին, այդ թվում եւ Հունգարիային: Խողովակաշարն անցնում է Սեւ ծովի հատակով:

Հունգարիայի արտաքին գործերի նախարարի գրառումը վկայում է, որ «Թուրքական հոսքի» անվտանգության ապահովման հետ կապված լրջագույն խնդիր է առաջացել: Ուկրաինան, որի տարածքում ռուսական զորքերը թեթեւ դանդաղ, ծանր կորուստների գնով, բայց համառորեն առաջ են ընթանում, պատերազմի այլ մարտավարություն է ընտրել եւ Ռուսաստանի տարածքում թիրախավորում է ռազմավարական նշանակության օբյեկտներ:

Ընդ որում, վերջին ամիսների տեղեկատվական հոսքերում սա առաջին դեպքն է, երբ բացահայտ ասվում է միջազգային նշանակության գազատարը թիրախավորելու մասին: Անկախ այդ հարձակման իրական արդյունքներից կամ հետեւանքներից՝ փաստն ինքնին չափազանց խոսուն է. Եվրամիությունը շարունակում է ռազմական, ֆինանսական, տեխնոլոգիական եւ դիվանագիտական ու քարոզչական աջակցություն ցուցաբերել Ուկրաինային, իսկ Կիեւը «վարձահատույց է լինում» ԵՄ անդամ երկրների գազամատակարարումն ընդհատելու փորձերո՞վ:

Ըստ երեւույթին, այդ հարցում Եվրամիությունը եւ Ուկրաինան գործում են լռելյայն համաձայնությամբ, որովհետեւ «Թուրքական հոսքից» գազ ստանում են Եվրամիության անդամ այն երկրները, որ ոչ պաշտոնապես համարվում են «Պուտինի ակումբի անդամներ»: «Թուրքական հոսքով» գազի մատակարարման դադարեցումը Հունգարիային եւ Սլովակիային կպարտադրի էներգետիկ ապահովության հարցը քննարկել Եվրահանձնաժողովի հետ: Իսկ դա քաղաքական կախվածություն է ենթադրում:

Չափազանց ուշագրավ է, որ նույն օրը «BP-Azerbaijan»-ը հայտարարել է Կասպից ծովի ադրբեջանական հատվածի «Շահդենիզ» հանքավայրում գազի արդյունահանումը դադարեցնելու մասին՝ «տեխնիկական վթարի» պատճառով:

Խոսքն ինչի՞ մասին է՝ մանրամասնություններ հայտնի չեն:Ոչ ոք չի կարող վստահաբար բացառել, որ ադրբեջանական հանքավայրում ոչ թե վթար, այլ տեխնիկական-տեխնոլոգիական «դիվերսիա է կատարվել»:

Ըստ որոշ տեղեկությունների՝ վթարվել է ստորջրյա խողովակաշարը, որով հանքավայրից արդյունահանված բնական գազը հասնում է «Սանգաչալ» թերմինալ եւ պահեստավորվում, որպեսզի Բաքու-Էրզրում կամ «Հարավային գազային միջանցք» անվանված գազամուղով արտահանվի Թուրքիա:

Պատահակա՞ն է, որ «Թուրքական հոսքի» դեմ ուկրաինական ԱԹՍ-երը հարձակում են գործել նույն օրը, երբ ադրբեջանական «Շահդենիզ» հանքավայրում «տեխնիկական վթար է տեղի ունեցել»:

Ռուս-ուկրաիանական պատերազմի թատերաբեմն ընդլայնվել է: Այն արդեն ընդգրկում է Սեւ եւ Կասպից ծովերի ջրային ավազանների զգալի մասը: Իսկ դա նշանակում է, որ Արեւելյան Եվրոպայի երկրները, Թուրքիան, Վրաստանը, Ադրբեջանը եւ Ղազախստանը ռազմական հակամարտության մասնակից են դառնում: Հարավային Կովկասում «երկրորդ ճակատի բացումից» զգուշացող Ռուսաստանն, այսպիսով, իր ռազմատենչությամբ նպաստում է, որպես Սեւծովյան-Կասպյան եւ Կենտրոնական Ասիայի տարածաշրջանները վերածվեն ռազմաճակատային գոտու:

Թիվ 1 սյունակ, Վահրամ Աթանեսյան