Շատ գործ կա անելու | Առավոտ

Արամ Աբրահամյան | Առավոտ

Երբ 20 տարեկան ես, 60 տարեկանը թվում է այնպիսի խորը ծերություն, որ անգամ զարմանում ես, թե ինչի՞ համար են մարդիկ այդքան երկար ապրում: Երբ 40 տարեկան ես, մտածում ես, որ հասել ես կյանքիդ կեսին, բայց վատ չէր լինի քիչ թե շատ առողջ հասնես 60 տարեկանին եւ հանգիստ գնաս թոշակի: Երբ 60 տարեկան ես… հասկանում ես, որ կյանքդ նոր է սկսվում, եւ դեռ այնքան սովորելու, հայտնագործելու եւ ասելու բան կա, որ եւս 60 տարին էլ չի հերիքի: Համենայնդեպս, ինձ համար այդպես է:

Լրագրությունը, որով ես «հիմնովին» զբաղվում եմ վերջին 30 տարիների ընթացքում (առաջին փորձերս արել եմ 1983 թվականից), հրաշալի զբաղմունք է: Օրական մեկ հոդված այստեղ՝ խմբագրի սյունակում, եւ երկու հեռուստատեսային հարցազրույց. ամենօրյա այս ռեժիմը, որով ես վերջին ժամանակներս ապրում եմ, հրաշալի հնարավորություն է ստեղծում կյանքն ու մարդկանց ուսումնասիրելու, տարբեր ոլորտներին առնչվող թեմաներին պատրաստվելու, կարդալու համար:

Իմ գործը ես անում եմ սիրով, իսկ այսպես կոչված «քաղաքականությունը» (X-ը լավն է, Y-ը՝ վատը), քարոզչությունը, խարդավանքներն ինձ բացարձակապես չեն հետաքրքրում: Աշխատանքի բերումով ես, իհարկե, դրանց հետեւում եմ, բայց այնքանով, որքանով դա պետք է հաղորդումը կամ հոդվածը պատրաստելու համար: Այդ «աղբային» տեղեկատվությունը, ճիշտն ասած, մի ականջիս մեջ մտնում է, մյուսով դուրս է գալիս: Ընթերցողներս ու հեռուստադիտողներս դրա մասին շատ արագ մոռանում են, ես ինչո՞ւ պիտի հիշեմ:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ aravot.am