Դիմակը սարսափելի չէ, քանի դեռ նրա հետևում դեմք չկա… Մհեր Արշակյան

Թիվ 1-ը ներկայացնում է հայ ժամանակակից գրողների ստեղծագործությունները։ Առաջարկում ենք կարդալ հրապարակախոս, արձակագիր Մհեր Արշակյանի որոշ գործեր ու մտքեր։

Հավատն էլ է ծերանում: Սկզբից հավատում ենք հրաշքներին, հետո պարզապես հավատում ենք…

Միշտ ինչ-որ բան պիտի տեղի ունենա, այլապես դու երբեք ուրիշ չես լինի:

Աշխարհն ավելի է ընդարձակվում,երբ քո կյանքից վերանում են ավելորդ մարդիկ…

Դիմակը սարսափելի չէ, քանի դեռ նրա հետևում դեմք չկա…

Կարծիքն անելիք չունի այնտեղ, որտեղ ճշմարտությունն է… 

Մարդիկ երբեմն ուրիշի սիրտ են մտնում զուտ աղբը թափելու համար։

Ձեզ դրեք ձեզնից հեռացողի տեղը` արդյո՞ք ինքներդ ձեզ հետ կմնայիք:

Նույնիսկ հավերժ սերը պիտանելիության ժամկետ ունի…

Մենակությունը

Գրողի տարած
մենակությունը
երբեք մենակ չի գալիս…

Հիմա նրա հետ են բոլոր նրանք,
որոնք այլևս ինձ հետ չեն…

Ու բոլորի դեմքին` ժպիտ,
ու բոլորը` աշխարհից հարուստ:

Ու բոլորն` ինձնից ծանոթ:

Խցկվում են որտեղ ասես, խցկվում են փողոցները,
որտեղ իրենց հետ չեմ եղել, խցկվում են,
ինչպես զենքը նրանց ձեռքին,
որոնց գործը սպանելը չէ,
այլ` գնդակահարելը`
խնամքով,
պարտքի զգացումով,
խցկվում են երազներիս մեջ`
առանց նրանց տեղն
իմանալու…

Բոլորը,
որոնք բառերից անդին են հագնում
իրենց լավագույն ծիծաղը,
բոլորը,
որոնք բերանները բաց
մի կողմ էին քաշվել,
երբ ինչ-որ մեկը
ինչ-որ մի տեղ
ամբողջ աշխարհն էր,
որի գոյությունը չէի էլ
ենթադրել:

Բոլորը,
որոնք իմ նախորդ բոլոր ստիխներում արդեն
տարել էին ինձ
ու ինձնից ամեն ինչ:

Գրողի տարած մենակությունը,
որ լրիվ ուրիշ աշխարհ է բերում իր հետ,
որի ամեն դրվագում եղել եմ
ու չկամ:

Լրիվ ու իսկականից գրողի տարած,
որն իր դեմքն անգամ չունի, որին տեսնում եմ առաջին անգամ
և որն իր հերթին է լացում
ինձ վրա,
և որն ասում է`
այդպես, հենց այդպես դու, ախր, մենակությունն ես
ուրիշի…

Ահա թե որտեղից գիտենք իրար: