Ես դեմ եմ դպրոցներին․ Գայ Ռիչի

Սեպտեմբերի 10-ին բրիտանացի կինոռեժիսոր Գայ Ռիչիի ծննդյան օրն է։ Նա դառնում է 52 տարեկան։ Ձեզ ենք ներկայացնում նրանից մի քանի մեջբերում․

Կարելի է համոզմունքներ ունենալ: Կարևորը դրանցից չկառչելն է։

Սովորեք ձեզ հարմար զգալ, երբ անհարմարություն եք զգում: Սա է ինձ սովորեցրել կարատեն: Անհարմարությունից վախն ավելի վատ է, քան հենց ինքը ՝ անհարմարությունը:

Բոլորն ինձ ասում էին, որ դպրոցում կարևոր է լավ սովորելը, բայց ինձ մոտ ամեն ինչ հակառակը ստացվեց, ուստի ես դեմ եմ դպրոցներին: Եվ ես դեմ եմ այն ​​մարդկանց, ովքեր երեխաներից խլում են մանկությունը ՝ նրանց տնային առաջադրանքներով ծանրաբեռնելով: Եթե ​​երեխան ուզում է հիմարություններով զբաղվել, ապա թող դա անի:

Գնչուներն ինձ սովորեցրել են տանը ոչ մի արժեքավոր բան չպահել:

Ես խոսում էի 3D- ի մասին, նախքան նրա նորաձևություն մտնելը: Ընդհանրապես, ես կինոյում սիրում եմ ամեն նոր բան, սիրում եմ կաղապարը կոտրող ֆիլմեր:

Ես իմ երեխաներին խորհուրդներ չեմ տալիս: Ես աներևակայելի ուրախ եմ, որ ինձ նույնպես խորհուրդներ չեն տվել։ Պետք է ապրել սեփական մտքով:

Ես սիրում եմ իմ փաբը: Այն իմ կյանքն ավելի լավացրեց, նույնիսկ եկամուտ է բերում: Ժամանակ առ ժամանակ մտածում եմ այն ​​ավելի ցիվիլ վայր դարձնելու մասին, բայց հետո միտքս փոխում եմ: Այնտեղ կռիվներ են լինում, մարդիկ անկյուններում փսխում են, ինչ-որ մեկը ինքնահաստատվում է և վերջում նրան դուրս են շպրտում: Ահա թե ինչպես պետք է լինի իսկական փաբը:

Ինձ դուր է գալիս միապետությունը, քանի որ այն անկատար է: Ես ընդհանրապես ոչինչ չունեմ անկատարության դեմ: Քանի որ կատարելությունը ոչինչ չանելու պատճառ է հանդիսանում: Ես գիտեմ շատ պերֆեկցիոնիստ ռեժիսորների, ովքեր իրենց կյանքում ոչինչ չեն նկարել:

Երբ մեծանում ես, քեզ ավելի շատ պրոցեսն է մոտիվացնում, քան արդյունքը։ Քառասունից բարձր յուրաքանչյուր մարդ սկսում է դա հասկանալ:

Ես ունեմ մականուն, բայց ես այն ձեզ երբեք չեմ ասի:

Նյութը՝ esquire.ru, թարգմանություն՝ Կարեն Կոլոսով