Երեք գաղթական հայի պատմություն «մարդակեր» Ամերիկայից Մեդիամաքս

«25 տոկոսը շատ զորավոր է»

Լոս Անջելեսի օդանավակայանում ինքնաթիռի իջնելուց հետո երեքուկես ժամ սպասեցի հերթում, մինչեւ անցագրային բաժին հասնելը, թեեւ, ինչպես վերջում պարզվեց, իմ ներգաղթային մուտքի արտոնագրի տեսակն ինձ թույլ էր տալիս մոտենալու հատուկ պատուհանին, որը գրեթե միշտ ազատ էր: Դա նշանակում էր, որ իզուր էի երեքուկես ժամ հերթ կանգնել: Ես չէի բողոքի իմ «հայի բախտից», եթե մինչ հերթ կանգնելը երկու տարբեր աշխատակցից հարցրած չլինեի՝ արդյոք ճի՞շտ գծում եմ կանգնած: Ինչեւէ, եղածը եղած էր, հիմա, երբ հերթս գրեթե հասել էր, միակ մտավախությունս այն էր, որ հանկարծ խիստ դեմքով, ոչ սովորական արտաքինով անցագրային աշխատակցի մոտ չընկնեմ, որի կեռ հոնքերը դեռ հերթի մյուս ծայրից էի նկատել: Բայց այստեղ էլ , ինչպես այդ ժամանակ էր ինձ թվում, բախտս չբերեց: Մինչ ես զննում էի նրա արտաքինը, նա բղավեց. «Հաջորդը, խնդրեմ»:

Հաջորդը ես էի: Նրա ազգությունը շատ դժվար էր որոշել: Նա ե՛ւ շեղ աչքերով էր, ե՛ւ միեւնույն ժամանակ ընդգծված սեւ, լայն բիբերով: Կարծես ճապոնացի էր, բայց միաժամանակ բոլորովին նման չէր ճապոնացու: Ինքս ինձ արձանագրեցի, որ հանդիպածս ամենայուրօրինակ ճապոնացին է, եւ մարտական քայլերով մոտեցա պատուհանին:

Ի զարմանս ինձ՝ խիստ հայացքով աշխատակիցը շատ բարեհամբույր էր: Նրա՝ «Ի՞նչ նպատակով եք ժամանել ԱՄՆ» հարցին մի քանի հերթապահ պատասխան տալուց հետո ասացի, որ այցիս ընթացքում նաեւ շատ եմ ուզում տեսնել Վիլյամ Սարոյանի թանգարանը: Դեռ խոսքս չէի ավարտել, երբ աշխատակիցը զգացմունքային շեշտադրությամբ բացականչեց.

– Օ՜, այդ մեծ գրողը, «Մարդկային կատակերգությունը», «Քո կյանքի ժամերը»…

Ինչ խոսք, ես հաճելիորեն անակնկալի եկա: Եվ մենք սկսեցինք զրուցել Սարոյանից՝ մոռանալով, թե ինչ առիթով ենք հանդիպել: Իմ հասցեին մի քանի հաճոյախոսություն լսելուց հետո ասացի.

– Դուք շատ բարեհամբույր ու բարի մարդ եք, սըր:

– Միգուցե դա իմ ազգանունից է,- խորամանկ ժպիտով ասաց նա:

Եվ միայն այդ պահին ես տեսա, կարդացի ու զարմացա, թե ինչպես օտար ափերում ամենուր հայեր փնտրող իմ աչքերը մինչեւ հիմա չէին նկատել վերնաշապիկի վրա փակցված «Բայանդուրյան» ազգանունը: Միայն այդ ժամանակ հասկացա, թե ինչու էր այդքան շատ սիրում Սարոյանին, եւ ինչու ճապոնացի լինելով՝ բոլորովին նման չէր ճապոնացու:

Ավելին՝ mediamax.am