Թիվ 1-ի ամենատես խոշորացույցի ներքո դարձյալ արվեստով զբաղվողներն ու արվեստ ստեղծողներն են: Լուսանկարիչ Ստեփան Տիգրանյանն արդեն մոտավորապես երկու տասնյակ տարի է, ինչ տեսախցիկի ոսպնյակի օգնությամբ հավերժացնում է իրականության շարժումն ու պատկերը` դրանց գեղագիտական յուրովի մոտեցում  և զտելով սեփական ձեռագրով:

Ստեփան – Հայրս երկար տարիներ զբաղվել է լուսանկարչությամբ, իհարկե, սիրողական մակարդակով, սակայն նրա աշխատանքն ինձ միշտ կլանել ու գրավել է, հետևաբար հետաքրքրությունը լուսանկարչության հանդեպ ինձ մոտ առաջացել է դեռ մանկուց։ Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել և սովորել եմ ԵԹԿՊԻ օպերատորական ֆակուլտետում։

Այն կրթությունը, որը ես ստացել եմ հարազատ ԲՈՒՀ-ում շատ հիմնարար ու համակարգային է, ինչի համար շնորհակալ եմ բոլոր դասախոսներից, որոնցից յուրաքանչյուրից կարևոր բան սովորելու հնարավորություն եմ ունեցել: Կինոյի, լուսանկարչության աշխարհը ահռելի է, այնտեղ դու պետք է կարողանաս գտնել քոնը, սեփականը: Այդ փնտրտուքում ինձ միշտ օգնել և օգնում է իմ ստացած ֆունդամենտալ կրթությունը: Տեսնել կյանքը – սա է օպերատորի հիմնական առաքելությունը: Զգայուն աչքն, իհարկե, երբեմն նաև խանգարում է. այնքան բան կա, որ նախընտրում ես չնկատել ու չտեսնել, սակայան առանց այդ աչքի հնարավոր չէ ֆիքսել և վերարտադրել այն իրականությունը, որը դու տեսնում ես քո մտապատկերում:

Հիմա ես ավելի շատ կենտրոնացած եմ իմ «ԿՆԱՎԻՐՈՒՍ» կոչվող ֆոտոշարքի վրա, որտեղ ընդգծում եմ կնոջ մարմնի անթերի գեղեցկությունը։ Պատրաստվում եմ այս տարի այդ թեմայով ցուցահանդես կազմակերպել։

Այդ շարքը, կարելի է ասել, վերջերս դարձել է իմ այցեքարտը։ Ընդհանրապես, վերջին շրջանում լուսանկարչական արվեստը մեծ էվոլյուցիա է ապրել` դառնալով ավելի մոդայիկ։

Դա նաև ունի իր բացասական կողմը, քանի որ ընդամենը երկու ամիս իր ձեռքում ֆոտոխցիկ բռնած մարդն արդեն իրեն համարում է պրոֆեսիոնալ, մինչդեռ դրա համար պետք է անցնել լուրջ ու հիմնական դպրոց. դա լուրջ արվեստ է։

Արմինե Բոյաջյան