Խորհրդային Միության լքված առողջարանները

Առողջարանային և կուռորտային ուղղվածությունը Խորհրդային Միությունում զարգացում է ապրել 1920-ական թվականներին, երբ Աշխատանքային օրենսգիրքը սահմանեց աշխատողների երկշաբաթյա արձակուրդի դրույթը: Խորհրդային քաղաքացիների հանգստի իրավունքն ապահովվեց 1936 թվականին ընդունված Սահմանադրությամբ, որից հետո ամբողջ երկրում սկսվեց առողջարանների, բուժսենյակների և ամբուլատորիաների զանգվածային շինարարությունը: 1930 -ականների վերջին ԽՍՀՄ -ում կար ավելի քան երկու հազար առողջապահական կենտրոն, որոնք կարող էին տեղավորել մոտ 250 հազար մարդու: Ճամփորդությունները դեպի առողջարաններ դարձել էին խորհրդային մարդու կյանքի անբաժանելի մասը, հանգստանալու և «առողջությունը բարելավելու» միջոց՝ ուժով և էներգիայով լի աշխատանքի վերադառնալու համար:

Խորհրդային Միության փլուզումից հետո համակարգը քայքայվեց: Դադարեցվեցին ներդրումները, , տեխնոլոգիաները հնացան, բնակչությունը փող չուներ, իսկ երբեմնի շքեղ առողջարանները դարձան չպահանջված և լքված: Բելգիացի լուսանկարիչ Ռեջինալդ Վան դե Վելդեն մեկնել է Վրաստան և Աբխազիա՝ նախկին շքեղության մնացորդները դիտելու:

Առողջարանների մեծ մասն այժմ չի գործում: Սա չի նշանակում, որ նրանք լքված են. Նրանցից մի քանիսը ապաստան են դարձել փախստականների համար, ովքեր լքել են իրենց տները Աբխազիայի պատերազմի ժամանակ: Լքված շենքերը (նրանցից ոմանք բավականին հարմարավետ կենսապայմաններ ունեն, կա և՛ ջուր, և՛ էլեկտրաէներգիա) նրանց համար նոր տուն են դարձել:

Ավելին՝ այստեղ