Կոկոսի ծառը Երկրի ամենահին բույսերից է

Գիտնականները պնդում են, որ կոկոսի ծառը Երկրի ամենահին բույսերից է, որը պահպանվել է մինչ օրս: Ծառի բարձրությունը հասնում է 25 մետրի, տերեւները՝ մինչեւ 4 մետր երկարությամբ, փետրավոր, հովհարի նման։

Կոկոսը տարածված է արևադարձային և հասարակածային գոտում։ Քանի որ նման պայմաններում նրանք աճում և հասունանում են ամբողջ տարին, զարմանալի չէ, որ տեղի բնակչությունը հնագույն ժամանակներից դրանք օգտագործել է սննդի համար։

Կոկոսը պարունակում է B1, B2, B5, C վիտամիններ, սպիտակուցներ, ածխաջրեր, ճարպեր, շաքարներ, միկրոէլեմենտներ (կալցիում, կալիում, ֆոսֆոր) և ցելյուլոզա։ Կոկոսի յուղը պարունակում է մեծ քանակությամբ լաուրինաթթու, որն օգնում է նվազեցնել արյան մեջ խոլեստերինի մակարդակը։

Կոկոսի հյութը լիովին ստերիլ է, եթե ընկույզը դեռ բացված չէ։ Ուստի այն օգտագործվել է 60-70 տարի առաջ՝ որպես արյան պլազմայի փոխարինող փոխներարկման համար։

Հեռավոր արտասահմանյան Նոր Կալեդոնիա երկրում կոկոսից ստացված յուղը օգտագործվում է որպես էկոլոգիապես մաքուր վառելիք տեղական էլեկտրակայաններից մեկի համար:Ասիական որոշ երկրներում ձեռներեց տեղացիներն օգտագործում են վարժեցված կապիկներ արմավենիներից կոկոս հավաքելու համար:

Փորձառու կապիկը կարող է հեշտությամբ տիրոջը օրական ստանալ մինչև 5-6 հարյուր ընկույզ կամ նույնիսկ ավելին։ Տարեկան մոտ 150 մահ է գրանցվում գլխին կոկոսի ընկնելու հետևանքով։ Կոկոսը չի փչանում նույնիսկ խոնավ ու շոգ եղանակին` իր մանրէասպան հատկության պատճառով։ Միջին հաշվով, մեկ կոկոսի ծառը տարեկան տալիս է մոտ չորս հարյուր կոկոս։

Գրիգ Հակոբյան