Ռոզմարին կծու և բուրավետ թուփ է, որը հիանալի համադրվում է կարմիր մսի, ձկան և բանջարեղենի մեծ մասի հետ: Այն, լինելով բուրավետ բույս վաղուց իր ամուր տեղն է զբաղեցնում աշխարհի շատ խոհանոցներում։

Իսկ ի՞նչ գիտեք դուք Ռոզմարինի մասին։

Բույսի անվանումը գալիս է լատիներեն Rosmarinus բառից՝ «ծովային ցող»: Թուփը քնարական անուն ստացավ դեռ մեր դարաշրջանից առաջ։ Հին հույները ափերին աճող թփերը նկարագրել են որպես ծովի փրփուրի շիթ։ Նրանք այն որպես նվեր են բերել սիրո աստվածուհի Աֆրոդիտեին, օգտագործել որպես երիտասարդացնող միջոց և թուրմով բուժել քնի ու հիշողության խանգարումները։

Հին բաղադրատոմսերից մեկն էլ գինու մեջ մի քանի ճյուղ ռոզմարին դնելն է, տաքացնելն ու հիվանդին տալ խմելու։ Տաքացված այս գինին ուղեղի համար խթան է հանդիսանում։ Դուք կարող եք փորձել Ռոզմարինի եթերայուղը մաքրում է շնչառությունը, բարելավում է արյան շրջանառությունը և օրգանիզմում նյութափոխանակության գործընթացները։ Դրանով բուժվում են արտաքին բորբոքային պրոցեսներ, թուրմը կօգնի հաղթահարել մազաթափությունը, եթե այդ ջուրն օգտագործեք որպես գլխամաշկի տոնիկ միջոց։

Ռոզմարինի աճեցման հիմնական դժվարությունը չափից շատ ջրելն է։ Ռոզմարինը նախընտրում է չոր հողը, նրա սիրելի վայրերը չոր միջերկրածովյան բլուրներն են՝ հաճախակի ծովային քամիներով։

Ռոզմարինով պատրաստում են կարմիր միս, ձուկ, ծովամթերք և գառ։ Թարմ ռոզմարինը ունի շատ վառ, երբեմն ագրեսիվ համ, որը հեշտությամբ «խցանում է» մնացած բոլորը՝ ընդհուպ մինչև ճաշատեսակի հիմնական բաղադրիչը, ուստի ավելի լավ է այն օգտագործել չափավոր քանակությամբ։

Երբ չորանում է, այն ունի փշատերև բույր և համ. այն կարելի է ավելացնել ձկան մարինադներին և սոուսներին՝ խառնելով միջերկրածովյան այլ խոտաբույսերի հետ (օրեգանո, ռեհան), իսկ մսային մարինադների համար՝ գինով, հատապտուղներով և սխտորով:

Ամռանը ռոզմարինի ճյուղերը կարելի է դնել տաք ածուխի վրա այնուհետև անուշահոտ ծխի վրա խորովել բանջարեղենը, միսը կամ ձուկը: Ռոզմարինն այն քիչ բույսերից է, որը գործնականում միակն է իր տեսակի մեջ և եզակի: Նույնիսկ ռոզմարինի վայրի տեսքով հայտնի է միայն 4 սորտեր։

Գրիգ Հակոբյան