Թշնամին պատրաստ չէ երկխոսության, ուստի մենք պարտադրում ենք մեր օրակարգը

Տասնամյակներ ձգվող ընտանեկան-բռնապետական վարչակարգի կյանքը երկարաձգելու համար Իլհամ Ալիևը պատրաստ է պատերազմ հրահրել, թեպետ ակնհայտ է, որ շարքային ադրբեջանցին հոժարակամ չէ դառնալ թնդանոթի մսացու։ Ներքին քաղաքական խնդիրները կոծկելու համար բռնապետն նախընտրում է ոչ թե քաղաքակիրթ բանակցությունների, այլ պատերազմական ուղին՝ մղելով ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը չհաշվարկված ակտիվ գործողությունների։

Հայ-ադրբեջանական սահմանին ադրբեջանական կողմի գրոհային խմբերի միջոցով վերսկսած կրակը, դիվերսիոն ձախողված փորձը և հայկական Մովսես և Այգեպար գյուղերի հրետակոծությունը լավագույնս վկայում է, որ Ադրբեջանը պատրաստ չէ կառուցողական երկխոսության և հակամարտության լուծման համար ընտրել է ռազմական գործողությունները։

Ակնհայտ է՝ պաշտոնական Բաքուն շարունակում է անտեսել միջազգային հանրության կողմից հնչող հրադադարի հորդորները և հող է նախապատրաստում լայնածավալ պատերազմ սանձազերծելու համար, ինչին նպաստում են Ադրբեջանի դաշնակից Թուրքիայի կողմից պարբերաբար հնչող՝ տարածաշրջանում իրավիճակը ապակայունացնելուն ուղղված հայտարարությունները։

Այստեղ միայն մնում է նկատել՝ մենք խաղաղ էինք մեր լեռների պես, բայց, եթե թշնամին արյուն է տենչում, այլընտրանք չունենք, պարզապես գնում ենք «նոր պատերազմ, նոր տարածքներ» ձևաչափով, որտեղ մենք խոսում ենք հաղթողի դիրքերից և պարտադրում ենք մեր օրակարգը։

Քրիստինե Հովսեփյան