Մայրը այսօր անփույթ եղավ ու այդ երեխան գտավ իմ դուռը։ Ինչո՞ւ նոր գտավ իմ անփակ գուռը։ Ես տանը կանուխ եղած կա՞մ — կամ նա ուրիշ անդամ միջանցք ելած կա՞,— անշուշտ ելած կա, իմ դռան տեղը չգիտե՞ր — գիտեր, խաղալիքների տեղը հո վաղուց գիտեր, ուրեմն ինչու հենց այսօր գտավ իմ անփակ դուռը…

Ես եմ երեխայի դեմ փակ եղել: Խոզությունն իմ մեջ է եղել, և երկու տարեկան մանուկը դա զգացել է։ Իսկ երբ երեխաներիս կարոտը հանկարծ լցվեց աչքերս, երբ կոտրն ընկա ու հայացքս փափկեց, այդ երեխան հրեց դուռս, տանու կատվի պես սլկաց ներս, մահճակալի տակից դուրս քաշեց խաղալիքների թեթև արկղը, պարունակությունը ցփնեց հատակին և ամիս ի վեր ամայի տունս տան նման եղավ։ Եվ ես հասկացա, որ երեքշաբթին աշխատանքային օր չէ ինձ համար։