Շերտավոր խմորը հայտնագործվել է 1645 թվականին ֆրանսիացի հրուշակագործներից մեկի աշակերտ՝ Կլավդիուս Գելեի կողմից։ Կլավդիոսը ցանկանում էր իր հիվանդ հոր համար համեղ հաց թխել, որը կբավարարի սննդակարգի պահանջները՝ բաղկացած ջրից, ալյուրից և կարագից։ Կլավդիուսը խմորը հունցել է և մի կտոր կարագ փաթաթել։ Այնուհետև նա ծալեց այն և կրկնեց ընթացակարգը ևս տասը անգամ։ Հետո մի կտոր հաց ձևավորեց և թխեց։ Աշակերտի և նրա ուսուցչի զարմանքը սահման չուներ, երբ նրանք ջեռոցից հանեցին անսովոր մեծ և անկանոն ձևի հացը։

Շերտավոր խմորի պատրաստման գործընթացը տքնաջան է՝ խմորի մի կտորը բազմիցս գրտնակում և կարագեն ավելացնում` միաժամանակ փաթաթելով: Մի շերտը փաթաթելուց հետո խմորը պետք է սառեցնել, որպեսզի կարագը չհալվի։ Բարձրորակ շերտավոր խմորն ունի չեզոք համ, ուստի պատրաստի արտադրանքի համը որոշվում է օգտագործվող միջուկներով։

Եթե ​​շերտավոր խմորի պատրաստման ժամանակ օգտագործվել է մարգարին, ապա այդպիսի շերտավոր խմորը կարող է ունենալ վատ հետհամ։ Շերտավոր խմորը հիանալի համադրվում է ցանկացած միջուկի հետ՝ քաղցր, բանջարեղեն, միս և ձուկ։

Շերտավոր խմորի հիման վրա պատրաստվում են քաղցր և աղի խմորեղեններ, որոնք դարձել են ազգային խորհրդանիշներից մեկը հետևյալ երկրներից յուրաքանչյուրում. Ռուսաստանում դա Նապոլեոնի տորթն է, Ֆրանսիայում – կրուասան, որը ավանդաբար թխում է առանց կրեմի և մատուցվում նախաճաշի համար, Վրաստանում խաչապուրին է՝ որը արտոնագրվել է 2011 թվականին որպես «ազգային հարստություն»։

Գրիգ Հակոբյան