Հետաքրքիր է, «Գոլոս»-ի հարցերին պատասխանելիս Ռոբերտ Քոչարյանը մտածե՞լ է գոնե մեկ ակնթարթ, որ իր նախագահության ժամանակ նման բան հնարավոր չէր։ Թե ինքն իրեն մխիթարել է նրանով, որ իր օրոք ձերբակալված նախագահ չկար։
Ավելի վատ, որ նման փաստարկով է մխիթարվել։ Որովհետև դա նշանակում է, որ հիմա էլ է իշխանությունը պատկերացնում այդպես՝ նախագահը մենախցից կարող է պատասխանել լրատվամիջոցի հարցերին, իսկ մյուսները չեն կարող։ Ու ի՞նչ է ասել։ Դիցուք՝ մեկ տարվա հետապնդումների ընթացքում իմ իրավունքների կոպիտ խախտումների թիվը շոկ է առաջացնում նույնիսկ ամեն բան տեսած փաստաբանների մոտ։
Ա՛յ էս «ամեն բան տեսած»-ը շքեղ է հնչում։ Տեսնես՝ ե՞րբ են հասցրել տեսնել։ Հուշելու կարիք կա՞։
Ընդհանրապես ինձ հաճելի չէ գրոհել մարդկանց վրա, որոնք փակի տակ են։ Քոչարյանն էդ մարդկանցից է։ Բայց երբ կարդում եմ, թե ինչպես է նա ասում՝ «ես Ղարաբաղում ու Հայաստանում նախագահելու 10 տարվա հաջողված փորձ ունեմ», ինձ թվում է՝ մի ամբողջ ժողովրդի դնում է անապատի տեղ։
Իսկ ինքն արև է, որը մեզ լուսավորելու խնդիր ունի։ Լավ, ենթադրենք, մնացած բաները ճիշտ է ասում, այսինքն՝ իր անձին վերաբերող մեղադրանքների մասին է խոսքը՝ վենդետա և այլն։ Բայց տեղյա՞կ է էս մարդը, որ երբ իր օրոք մարդկանց բանտերում ծեծում էին իր իշխանությունը քննադատելու համար, ոչ մեկը, ոչ մի ընդդիմադիր չէր ասում, որ դա Քոչարյանի վենդետան է։
Ընդունել էինք ի գիտություն՝ խոշտանգելուց ու ծեծելուց զատ այլ բան չի լինելու, պետք է պատրաստ լինել։ Փաստաբան Վահե Գրիգորյանին առանց որևէ մեղադրանքի մի քանի ամիս պահեցիք բանտում։
Ավելին՝ medialab.am