Օգոստոսի 22-ին ամերիկացի գրող և սցենարիստ Ռեյ Բրեդբերիի ծննդյան օրն է։ Նա մահացել է 2012-ին՝ 91 տարեկան հասակում։

Ձեզ ենք ներկայացնում նրա հետաքրքիր մտքերից․

Ի՞նչ է տիեզերքը: Այն մեծ թատրոն է: Իսկ թատրոնին անհրաժեշտ է հանդիսատես: Մենք հանդիսատեսն ենք: Կյանքը Երկրի վրա ստեղծվել է ներկայացում դիտելու և վայելելու համար: Դրա համար ենք մենք այստեղ: Եվ եթե ձեզ դուր չի գալիս բեմադրությունը, գնացեք գրողի ծոցը։

Եթե ​​մարդ գիշեր ու ցերեկ մտածեր մահվան մասին, նա կդառնար Վուդի Ալեն:

Առաջիկա տարիներին մենք կվերադառնանք լուսին: Մենք թռչելու ենք Մարս և հաստատվելու ենք այնտեղ մոտակա հարյուր տարվա ընթացքում: Եվ հետո, ենթադրում եմ, որ մենք թռչելու ենք Կենտավրոսի ալֆա։

Ինձնից պահանջվեց 10 տարի՝ առաջին երկար պատմությունս գրելու համար։

Երբ 60 տարի առաջ ես և Մեգին ամուսնացանք, մենք փող չունեինք: Մեր բանկային հաշվում ունեինք 8 դոլար: Առաջին երկու տարիները մենք նույնիսկ հեռախոս չունեինք: Վենետիկում մենք վարձեցինք մի փոքրիկ բնակարան ՝ բենզալցակայանի կողքին: Հենց այնտեղ պատից կախված մի հեռախոս կար, դա իմ առաջին հեռախոսն էր: Ես վազում էի նրա մոտ, վերցնում հեռախոսը, իսկ մարդիկ կարծում էին, որ իմ տուն են զանգահարել: Նույնիսկ հեռախոս չկար, էլ չասենք մեքենայի մասին: Բայց գիտե՞ք ինչ ունեինք: Սեր։

Բոլոր աղջիկները, որոնց ես հանդիպում էի, երբ երիտասարդ էի, գրադարանավար էին:

Լավ ռեժիսորը պետք է գրող լինի: Նա պետք է մանրամասնություններով լիքը լինի:

Պետք է մշտապես լինել ինչ-որ բանին սիրահարված իրավիճակում։ Իմ դեպքում գրքերն ու գրելու գործընթացն է։

Եթե ​​ինչ-որ բան չեք սիրում, մի արեք դա: Եվ հակառակը, տիրապետք նրան, ինչը սիրում եք։

Ես չեմ մտածում մահվան մասին, քանի որ միշտ այստեղ կլինեմ: Իմ ֆիլմերի այս տուփը և իմ գրքերի դարակները համոզում են ինձ, որ հարյուր կամ երկու տարվա կյանքի պահեստ ունեմ:

Մահը տիեզերքի հետ վրեժի ձև է՝ կենդանի լինելու հրաշալի շքեղության համար:

Իմ մասին ես գիտեմ հետևյալը։ Ութսուն տարվա կյանքիս յուրաքանչյուր օր ՝ լավ աշխատանք եմ կատարել: Դա բավականին հրաշալի է, այնպես չէ՞:

Նյութը՝ esquire.ru, թարգմանություն՝ Կարեն Կոլոսով